Wahai Orang Yang Beriman!

Ayat 59, Surah An-Nisa’ sering diulang-ulang setiap minggu ketika khatib membacanya dalam khutbah Jumaat. Bunyinya begini:
‘Wahai orang beriman, taatlah kepada Allah, taatlah kepada Rasulullah dan kepada Ulil al-Amr daripada kalangan kamu. Kemudiian jika kamu berselisih dalam sesuatu perkara, maka hendaklah kamu mengembalikannya kepada Allah dan rasul-Nya, jika kamu benar-benar beriman kepada Allah dan hari akhirat. Demikian itu adalah lebih baik dan lebih elok pada kesudahannya.’

Pernahkah kita terfikir atau berfikir kenapa ayat ini begitu penting sehingga dalam khutbah tidak pernah ditinggalkan. Seruan agar taat dan patuh kepada Allah, kepada Rasulallah dan akhirnya kepada Pemerintah.

Taat kepada Allah dan taat kepada Rasulallah sudah tentu kita tidak pernah mempertikaikannya. Bagaimana dengan taat kepada pemerintah?

Dalam tafsir Mubin (hal:392-393) ada dinyatakan bahawa taat kepada pemerintah yang Ulil-al-Amr, iaitu pemerintah yang berpegang teguh kepada syariiat Allah s.w.t. Mereka bukan sekadar Islam pada zahir dan rupa paras sahaja,tetapi benar-benar Islam dalam erti kata yang sebenar. Sebaliknya jika pemerintah tidak taat kepada Allah s.w.t maka tidak wajib taat kepadanya.

Biasanya setiap ayat Al-Quran mempunyai sebab turunnya. Daripada Ibn ‘Abbas r.a. beliau menyatakan bahawa ayat ini berkaitan dengan kisah seorang Islam (munafik) yang bernama Bishr yang berselisih faham dengan seorang Yahudi. Si Yahudi itu mengajak si Munafik ini berjumpa Rasulallah untuk mendapatkan pengadilan. Tetapi si Munafik ini lebih suka merujuk kepada seorang pendita Yahudi yang jelas Taghut. Manakala Si Yahudi ini pula lebih percayakan Rasulallah akan memberikan keadilan kepadanya.

Akhirnya mereka berjumpa Rasulallah. Setelah Nabi mendengar pengaduan si Yahudi tadi, maka Rasulallah telah menyatakan Si Yahudi itu berada di pihak yang benar. Bishr si Munafik itu tidak berpuas hati dengan keputusan Rasulallah, telah berjumpa pula dengan Sayidina Umar. Si Munafik berharap Sayidina Umar akan menyebelahinya.

Setelah mendengar aduan daripada Si Yahudi dan setelah dinyatakan bahawa mereka sebelum ini sudahpun merujuk kepada Rasulallah s.a.w, Sayidina Umar menyatakan, ‘Duduklah di sini dulu sehingga saya keluar.’ Rupanya Sayidina Umar masuk ke biliknya dan keluar semula dengan sebilah pedang, lalu dipenggalnya leher si Munafik itu sehingga mati. Umar berkata, ‘Inilah keputusan hukumanku kepada orang yang tidak reda kepada hukum Allah dan rasul-Nya.’

Daripada peristiwa ini pula, turun ayat 60 yang berbunyi:
‘Tidakkah engkau melihat orang yang mendakwa bahawa mereka telah beriman kepada Al-Quran yang telah diturunkan kepadamu dan kepada kita yang telah diturunkan terdahulu daripadamu? Mereka suka berhakimkan Taghut padahal mereka telah diperintahkan supaya kufur ingkar kepada-Nya. Syaitan pula sentiasa hendak menyesatkan mereka dengan kesesatan yang sejauh-jauhnya.’